This seething rage keeps me awake.
Category: Letters to No One
I wonder if the wind carries memories.
The afternoon gust. The night breeze.
“Kung ayaw mo ma-stress yung pamilya mo kapag namatay ka na, mag-avail ka na ng burial plans.”
Libre naman kasi ang Earth, kaya minsan nagtataka talaga ako kung bakit kailangan magbayad ng lupa para may titirhan para mabuhay . . . at may paglalagyan ka kapag namatay ka na. Mapapaisip ka talaga hanggang sa unti-unti mo na lang matatanggap na "gano’n na kasi talaga noon pa." Pero kahit pinili mo e cremation, … Continue reading “Kung ayaw mo ma-stress yung pamilya mo kapag namatay ka na, mag-avail ka na ng burial plans.”
“Hindi mo naman ikinayayaman ang pagsusulat.”
Alam ko po. Kaya nga ako naghahanap ng ibang paraan para kumita. Gusto ko magsulat. Masarap kasi magsulat, lalo na kapag walang pumipilit sa 'yo. Kaulayaw ko talaga. Ito ang nagbibigay sa 'kin ng lakas, lalo na kapag may mga mambabasa ako na nagkokomento kung gaano kasakit o kasaya ang bawat kabanata na sinusulat ko. … Continue reading “Hindi mo naman ikinayayaman ang pagsusulat.”
To the girl who loves stars more than I do
“In one of the stars I shall be living. In one of them I shall be laughing. And so it will be as if all the stars were laughing, when you look at the sky at night.” (The Little Prince by Antoine de Saint-Exupéry) I know that you are now in a place free of pain, … Continue reading To the girl who loves stars more than I do
